131- Rabbi ona ‘İtaatkar ol!’ dediği zaman o: ‘Alemlerin Rabbine boyun eğdim’ dedi.
Hz. İbrâhim’in Rabbinin müslüman olma çağrısını hemen kabul edip Rabbini âlemlerin Rabbi diye övmesi, bu işi seve seve yaptığına delildir.
İtiraz yok, atalarının dinini bahane yok, önünde onu yönlendirecek örnek yok, sığınacağı, güveneceği bir toplumu, bir ülkesi yok. Şartlar hep aleyhte olmasına rağmen itirazsız, büyük bir teslimiyetle Rabbine teslim oldu. O’nun emrine râm oldu. Nefse, şeytana, Firavuna asla boyun eğmedi, zordan kaçmadı. Rabbinden başka kimseden korkmadı. Malıyla, evladıyla, canıyla, bütünüyle Rabbine râm oldu. Rabbinin beğenisini, övgüsünü kazandı. Dillere destan oldu, gönüllere taht kurdu, namazlara vird oldu. Hiçbir şeyi Cenâb-ı Hakk’a tercih etmedi. İslamiyeti, teslimiyeti, gerçek kulluğu yaşayarak insanlığa öğretti ve Kitabullah’ta örnek gösterildi.
Onun kalbi hiçbir zaman şirk (Allah'a ortak koşmak) ile dolu olmadı. Bütün hayatı boyunca hep muvahhid (Allah'ı birleyici) ve müslim idi. Rabbi onu, aklı ermeye başladığı andan itibaren ıstıfa etti, kalbini ve aklını yanlış duygu ve düşüncelerden ayıklayarak terbiye etti.